Emoties uiten om te kunnen verwerken
Onlangs kwam er iemand naar mijn praktijk. Een intelligente vrouw die na 20 jaar huwelijk plots in een scheiding zit, met 2 beginnende tieners in huis. Ze heeft de breuk niet zien aankomen, dacht dat de relatie met haar partner goed zat, is voor een aantal dingen blind geweest om dan plots met de harde realiteit geconfronteerd te worden. Kortom, ze heeft heel wat te verwerken, wat gepaard gaat met veel verdriet, veel pijn, veel kwaadheid. Om zoveel emoties te kunnen verwerken is het belangrijk dat je ze kan uiten. Dat je erover kan praten. Opkroppen is voor niemand goed. Emoties moeten naar buiten kunnen komen. Het maakt deel uit van het verwerkingsproces.
Steun zoeken bij je kind
Ook deze vrouw heeft het nodig om te praten. Alleen vindt ze haar gesprekspartner (te) dicht bij haar. Haar oudste dochter is een toffe meid, een gevoelig meisje die graag anderen helpt. Moeder en dochter hebben een heel close band. Nu is een goed contact hebben met je kind natuurlijk wel positief maar het gevaar bestaat erin dat wanneer je het als ouder moeilijk hebt, het best wel verleidelijk is om je hart eens bij jouw kind te luchten. Ook deze vrouw huilt af en toe uit bij haar dochter en praat met haar over haar gevoelens en frustraties. En terwijl ze mij dit vertelt beseft ze eigenlijk zelf wel dat dit misschien toch niet zo’n goed idee is, maar ja, haar dochter kan goed luisteren en is heel zorgzaam en de vrouw in kwestie heeft ook wel veel aan haar dochter. Haar dochter verstaat haar en zegt wijze dingen. En ook al kan ik dit begrijpen en is het menselijk dat dit gebeurt, toch heb ik haar op een zachte en respectvolle manier duidelijk gemaakt dat je dit als ouder beter niet doet.
Laat een kind vooral een kind zijn
Want wat gebeurt er als je steun zoekt bij je kind? De rollen worden omgekeerd. Het kind gaat zorgen voor de ouder. Als een kind ziet dat een ouder het moeilijk heeft, dan wil het de ouder helpen. Door te troosten, door problemen te willen oplossen. Maar dit is best wel belastend voor een kind. Een kind kan hierdoor geen kind meer zijn en gaat in de zorgende rol van de ouder gaan staan. Eigen emoties worden opzij gezet en krijgen geen plek. Het eigen verwerkingsproces komt op pauze te staan.
Wil je een kind kind laten zijn, dan is het belangrijk dat je als ouder elders steun of troost of hulp zoekt. Bij familie, een vriend(in), een collega, … of iemand professioneel. Natuurlijk mag je kind wel zien dat je het moeilijk hebt en af en toe wel verdrietig bent – dan leert je kind dat gevoelens er best wel mogen zijn – maar het is belangrijk dat je jouw kind duidelijk maakt dat wanneer je het te moeilijk hebt je voldoende mensen rondom je heen hebt waar je terecht kan. Dat je, met andere woorden, de verantwoordelijkheid opneemt om voor jezelf te zorgen zodat je kind dat niet voor jou hoeft te doen. En wat meer is, als jij als ouder voor jezelf zorgt, dan zal je ook voor je kind beschikbaar kunnen zijn, wanneer die het nodig heeft.
Tenslotte nog dit: steun zoeken bij je kind kan een valkuil zijn voor gescheiden ouders, maar ook wanneer jullie nog samen zijn zou je als ouder, wanneer je niet bij je partner terecht kan, de neiging kunnen hebben om bij jouw kind je hart te luchten. Probeer je hiervan bewust te zijn en je hier zo veel mogelijk van te onthouden.